Δικαστική απόφαση για τις οφειλές προς τα ασφαλιστικά ταμεία που δημιουργεί νέα δεδομένα εξέδωσε το Ειρηνοδικείο Ιλίου, καθώς έκρινε ότι η περικοπή των χρεών προς τους φορείς κοινωνικής ασφάλισης είναι συνταγματική.
Η απόφαση 398/2016 του Ειρηνοδικείο Ιλίου με την οποία κρίθηκε συνταγματική η περικοπή των χρεών προς ασφαλιστικά ταμεία υπερχρεωμένων οφειλετών δεν ακολουθεί την πεπατημένη που ίσχυε μέχρι σήμερα, στη βάση της οποίας τα δικαστήρια έκριναν ως μη συνταγματικό το «κούρεμα» οφειλών προς φορείς κοινωνικής ασφάλισης.
Ειδικότερα, μέχρι πρόσφατα τα δικαστήρια διαπίστωναν αντισυνταγματικότητα και δέχονταν ότι δεν μπορούν να αποφευχθούν οι πληρωμές προς ασφαλιστικούς οργανισμούς στο πλαίσιο του νόμου Κατσέλη (ν.3869/2010). Τεκμηρίωναν τη θέση αυτή υποστηρίζοντας πως η Πολιτεία όφειλε να εγγυάται τον θεσμό της κοινωνικής ασφάλισης με τη διασφάλιση της λειτουργίας βιώσιμων ασφαλιστικών επιχειρήσεων, σε υγιείς οικονομικές βάσεις.
Με την απόφαση 398/2016 αυτό αλλάζει. Σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης, ο πολίτης που χωρίς δόλο βρίσκεται σε μόνιμη και γενική αδυναμία πληρωμής ληξιπρόθεσμων χρηματικών οφειλών του, μπορεί και πρέπει να ανακτήσει την αγοραστική του δύναμη προάγοντας την οικονομική και κοινωνική δραστηριότητα.
«Η δυνατότητα ρύθμισης για το φυσικό πρόσωπο των χρεών του, με απαλλαγή από αυτά, βρίσκει τη νομιμοποίησή της ευθέως στο ίδιο το κοινωνικό κράτος δικαίου που επιτάσσει να μην εγκαταλειφθεί ο πολίτης σε μια χωρίς διέξοδο και προοπτική, κατάσταση από την οποία, άλλωστε, και οι πιστωτές δεν μπορούν να αντλήσουν κανένα κέρδος. Μια τέτοια απαλλαγή χρεών δεν παύει, όμως, να εξυπηρετεί ευρύτερα και το γενικό συμφέρον, καθώς οι πολίτες επανακτούν ουσιαστικά μέσω των εν λόγω διαδικασιών την αγοραστική τους δύναμη προάγοντας την οικονομική και κοινωνική δραστηριότητα», αναφέρεται στην απόφαση, ενώ σημειώνεται πως «Η περικοπή οφειλών υπερχρεωμένων ήδη πολιτών δεν στερεί τους φορείς κοινωνικής ασφάλισης από αναγκαίους πόρους, όταν η αβεβαιότητα είσπραξης σε σχέση με τη δυνατότητα εξοφλήσεως είναι ιδιαίτερα υψηλή. Άλλωστε, ο υπερχρεωμένος οφειλέτης ακριβώς λόγω της ιδιότητάς του δε θα μπορούσε να ανταπεξέλθει ούτως ή άλλως στις υποχρεώσεις του έναντι αυτών, συνεπώς θα οδηγείτο στο ίδιο αποτέλεσμα, ήτοι τη συσσώρευση οφειλών μη δυνάμενων να εισπραχθούν και την απώλεια παροχών.»
http://www.b2green.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.